Από τα πρώτα βιβλία που διάβασα είναι <Ο Μικρός πρίγκιπας> του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξεπερύ και ακόμα κατέχει περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου. Ένα αλληγορικό παραμύθι που κατά την ταπεινή μου άποψη, απευθύνεται σε ενήλικες που συνεχίζουν να σκέπτονται σαν παιδιά, ή σε ενήλικες που έχουν σταματήσει να σκέφτονται σαν παιδιά και τους παρακινεί να το κάνουν. Γιατί μόνο τότε θα καταλάβουν το ταξίδι ενός μικρού πρίγκιπα που αφήνει τον πλανήτη του και ζητά από έναν κουρασμένο "μεγάλο" να του ζωγραφίσει ένα αρνί. Ένα αρνί που αρκεί για να προστατέψει τον πλανήτη του από τα απειλητικά μπαομπάμπ.
Ο πρίγκιπάς μας έρχεται από έναν πλανήτη πολύ μικρό. Κι όμως αν τον ανακάλυπτε κάποιος "μεγάλος" φορώντας επίσημο ένδυμα και του δίνε όνομα κάποιου αριθμού κανείς δεν θα αμφισβητούσε την ύπαρξή του. Γιατί οι αριθμοί δεν αμφισβητούνται.
Στο ταξίδι του στους πλανήτες γνώρισε πολλούς περίεργους "μεγάλους". Γνώρισε τον ματαιόδοξο, που θεωρούσε τον εαυτό του καλύτερο από όλους σε έναν πλανήτη που ζούσε μόνος του. Γνώρισε τον Βασιλιά που δεν είχε σε τίποτα να βασιλέψει, τον μεθύστακα που έπινε γιατί ντρεπόταν που πίνει. Γνώρισε τον επιχειρηματία που ασχολιόταν μόνο με σοβαρά πράγματα. Μέτραγε τα αστέρια και έγραφε τον αριθμό σε χαρτί, έτσι νόμιζε πως του ανήκαν. Γνώρισε τον φανανάφτη που εξακολουθούσε να τηρεί παλιούς κανονισμούς που πια δεν είχαν κανένα νόημα, γιατί απλά έτσι πρέπει.Γνώρισε έναν εξερευνητή που στα τεράστια βιβλία του δεν κατέγραφε τα λουλούδια. Γιατί; Γιατί να λουλούδια είναι εφήμερα. Κι όμως ο μικρός πρίγκιπας λάτρευε το τριανταφυλλό του...
Αυτός
ο κουρασμένος "μεγάλος" θαύμαζε τον μικρό πρίγκιπα, τον θαύμαζε για την
πίστη του σε ένα λουλούδι.
<<Οι
άνθρωποι στον τόπο σου, καλλιεργούν πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα στον
ίδιο κήπο και πάλι δεν βρίσκουν εκεί αυτό που γυρεύουν...>>είπε ο
Μικρός Πρίγκιπας....
Έμαθε πολλά στο ταξίδι του μα η αλεπού του έμαθε τι θα πει "εξημερώνω".
<<Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν.>>
<<Την ουσία τα μάτια δεν την βλέπουν>>, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
<<Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.>>
<<Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου...>>, είπε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
<<Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια>>, είπε η αλεπού. <<Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Θα είσαι υπεύθυνος για πάντα για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου.>>
Ο μικρός πρίγκιπας αισθανόταν μόνος στο ταξίδι του. Αναζητούσε ανθρώπους στην πελώρια έρημο για να μην είναι μόνος πια. Μα το φίδι ήταν σίγουρο πως και με τους ανθρώπους παρέα νίωθεις μοναξιά. Τον διαβεβαίωσε για αυτό...
Κάπως έτσι λοιπόν ο Μικρός Πρίγκιπας αφήνει τους αναγνώστες του μικρού του παραμυθιού να αναρωτηθούν και να σκεφτούν για τις αξίες τους. Είναι αληθινές όλες αυτές οι αξίες; Τα χαρτάκια με τους αριθμούς μας κάνουν πράγματι πλούσιους; Η ποσότητα των πραγμάτων μας κάνει στα αλήθεια να έχουμε τα πάντα;Η αδιέξοδη τυπολατρεία σε παλιούς κανόνες που δεν συμαβαδίζουν με το σήμερα θα εξακολουθήσει να υπάρχει; Γιατί έτσι πρέπει; Μα για κανέναν "μεγάλο" δεν έχουν σημασία όλα αυτά.... Ας αφήσουμε λοιπόν τον μικρό πρίγκιπα που έχουμε μέσα μας να ξεκινήσει το ταξίδι του στους πλανήτες και να τους εξερευνήσει.
*χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο
