Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Ένα αεράκι μπαίνει ξαφνικά από τις χαραμάδες που έχουν οι κλειστές πόρτες του μυαλού σου. Το σκοτεινό δωμάτιο μέσα σου φωτίζεται. Ήταν τόσο αεροστεγές που νόμιζες ότι θα σου κοπεί η αναπνοή. Παρακαλούσες να σταματήσει αυτός ο μονότονος ήχος στα αυτιά σου. Να σταματήσουν οι καθορισμένες σκέψεις σου. Από το πρωί ως το βράδυ όλα ίδια. Ίδιες κινήσεις, ίδια λόγια, ίδιοι άνθρωποι. Νόμιζες πως τίποτε δεν θα αλλάξει πάλι. Κι όμως να τη! Τα χρώματα στον ουρανό αλλάζει, γιατί ο ουρανός είναι δικός σου και τα χρώματα που "φτιάχνεις" πολλά. Έρχεται από τα μέσα μα κάτι από έξω την φωνάζει. Αυτές οι μικρές φωνές τριγύρω σου σαν μαγικά ξωτικά που έκατσαν και έφτιαξαν την φωλιά τους μέσα στην δική σου την ψυχή. Μια πνοή που κάνει την ανάσα σου πιο γρήγορη. Είναι μια στιγμή που έρχεται τις πιο περίεργες ώρες. Δεν το περίμενες αλλά ταυτόχρονα το ευχόσουν. Το γκρίζο σου γεμίζει με κόκκινο, έντονο. Σαν έκρηξη. Σιγά σιγά το κόκκινο χαλαρώνει, αλλάζει χρώμα. Αποκτά μορφή, γίνεται πιο απαλό. Σαν το μπλέ του ουρανού. Σταματάς ότι έκανες και επικεντρώνεσαι εκεί. Κάτι έχει να σου πει. Εικόνες προβάλονται μπροστά στα μάτια σου. Ήχοι ακούγονται στα αυτιά σου. Σου μιλάει. Κι εσύ απαντάς. Γεμίζεις τα κενά. Συζητάς μαζί της. Την διορθώνεις και σε διορθώνει κι αυτή. Ένα ερωτικό παιχνίδι ξεκινά και εσύ τρέχεις ξοπίσω της μην την χάσεις. Ξέρεις πως έρχεται μόνο όταν εκείνη το επιθυμεί. Δε θέλεις να την τρομάξεις. Μερικές φορές σου παίζει κρυφό. Σκέκεται απέναντι, δήθεν κρύβεται και γελάει. Εσύ θυμώνεις μα δεν μπορείς να την αλλάξεις. Ούτε θέλεις, γιατί αυτά τα ξαφνικά ξυπνήματά της την κάνουν τόσο ξεχωριστή.  Ξεχνάς την μονότονη καθημερινότητά σου, τα πρέπει σου. Γίνεσαι ένα μαζί της. Αυτή σε παίζει. Το ξέρεις. Αφήνεσαι και ταξιδεύεις. Καθώς η ένταση ξεθυμένει κοιτάς τα χέρια σου, έγιναν πάλι δικά σου. Έχουν ακόμα την ορμή της μα σιγά σιγά κι αυτή η ορμή χάνεται. Τα κύματα ηρεμούν. Χαμογελάς ικανοποιημένος. Ο δικός σου πολύχρωμος ουρανός είναι πάλι εκεί!