Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Ο ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ




     Οι μονόκεροι στο δυτικό πολιτισμό εμφανίζονται για πρώτη φορά το 398π.Χ σε κείμενα του Έλληνα ιστορικού Κτησία, ο οποίος τους περιέγραψε ως άγριους γα'ι'δάρους μεγαλόσωμους σαν άλογα. Το σώμα τους είναι λευκό, το κεφάλι τους πορφυρό και τα μάτια τους έχουν ένα βαθύ μπλε χρώμα. Στο μέτωπό τους φέρουν ένα μυτερό κέρατο που είναι περίπου μισό μέτρο μακρύ. Ο Κτησίας τα ονομάζει για το λόγο αυτό, μονόκερους.
   Οι μονόκεροι στην Άπω Ανατολή περιγράφονται στα αρχαία κινέζικα κείμενα ως <κι λιν>. Είναι πολύ διαφορετικοί από τους δυτικούς μονόκερους τόσο στην όψη όσο και στον χαρακτήρα. Τα κι λιν έχουν σώμα ελαφιού και οπλές αλόγου, το κεφάλι τους είναι πολύ λεπτό και στο μετωπό τους φυτρώνει ένα κέρατο. Είναι τόσο καλόψυχα που όταν καλπάζουν προσέχουν που πατάνε για να μην σκοτώσουν κανένα μαμούνι.
   Το κίριν είναι ο ιαπωνικός μονόκερος, μοιάζει με τα κι λιν  αλλά το σώμα του καλύπτεται από φολίδες. Στην Άπω Ανατολή  οι μονόκεροι είναι φιλειρηνικά ζώα που φέρνουν τύχη σε όποιον τους συναντά.
Στη δύση ο μονόκερως θεωρείται άγριο ζώο και επιθετικό για αυτό το κυνήγι του είναι πολύ δύσκολο. Το κεράτο του έχει μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Κείμενα του 12ου αιώνα συμβουλεύουν τους κυνηγούς πως για να πιάσουν ένα μονόκερο πρέπει να χρησιμοποιήσουν μια νεαρή κοπέλα για δόλωμα. Ο μονόκερος θα την πλησιάσει και θα κοιμηθεί στα πόδια της. Τότε οι κυνηγοί θα το ακινητοποιήσουν και θα του κόψουν το κέρατο. Την εποχή εκείνη πολλοί ευγενείς περηφανεύονταν πως είχαν δώσει αμύθητα ποσά για να αποκτήσουν ένα κέρατο μονόκερου, με σκοπό να ανιχνεύσουν την ύπαρξη δηλητηρίου  στο φαγητό και το ποτό τους. Πολύ συχνά βασιλιάδες έπιναν από κύπελα που ισχυρίζονταν πως ήταν φτιαγμένα από κέρατο μονόκερου, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να τους δηλητηριάσει. Στην πραγματικότητα όμως ήταν από χαυλιόδοντες αρκτοφάλαινας.
  Οι μονόκεροι είναι από τα ομορφότερα πλάσματα που έχει δημιουργήσει η φαντασία του ανθρώπου.


πηγη: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ JUDY ALLEN

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

ΓΚΟΛΕΜ

Τα γκόλεμ είναι αγάλματα από πηλό ή χώμα που έχουν την όψη ανθρώπου και αποκτούν πνοή χάρη σε ξόρκια ή σε μαγικές λέξεις που τις γράφει ο δημιουργός τους στο μέτωπο τους ή σε ένα κομμάτι πάπυρο που το τοποθετεί στο στόμα τους . Μια από τις λέξεις που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά είναι η λέξη <εμέθ>, που σημαίνει ζωή. Αν κάποιος καταφέρει και πάρει τον πάπυρο με τη λέξη ή τη σβήσει από το μέτωπο του γκόλεμ , αυτό καταρρέει, παρασύροντας και τον δημιουργό του. Ο διασημότερος δημιουργός γκόλεμ ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο ραβίνος της Πράγας , ο Ιούδας Λόου μπεν Μπεζαλίλ(1525-1609), ο οποίος χρησιμοποιούσε το γκόλεμ ως υπηρέτη, αλλά πρόσεχε να το κλειδώνει σε ένα δωμάτιο την Παρασκευή, έτσι ώστε να μην τον ακολουθεί το Σάββατο στην συναγωγή. Μια μέρα όμως το ξέχασε και το γκόλεμ θα έμπαινε στην συναγωγή αν ο ραβίνος δεν προλάβαινε να του πάρει τον πάπυρο με τη μαγική λέξη που είχε στο στόμα του . Τότε το γκόλουμ κατέρρευσε και λένε πως τα υπολείμματά του υπάρχουν ακόμα στη σοφίτα της συναγωγής. 

πηγή: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ JUDY ALLEN

ΚΡΑΚΕΝ

Τα περισσότερα θαλάσσια τέρατα παρουσιάζονται με τη μορφή ενός πολύ μεγάλου και χοντρού φιδιού που έχει την ικανότητα να συνθλίβει τα πλοία με την ουρά του. Τα κράκεν όμως είναι διαφορετικά. Πολλοί λένε πως έχουν το μέγεθος ενός μικρού νησιού και διαθέτουν  τεράστια πλοκάμια, που τα χρησιμοποιούν για να κινούνται και για να κυνηγούν ψάρια. Συνήθως δεν είναι επιθετικά, αλλά αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τους ναυτικούς , καθώς η παραμικρή κίνησή τους  μπορεί να προκαλέσει ισχυρές δίνες που καταπίνουν τα πλεούμενα. Όταν λοιπόν οι ψαράδες διαπιστώνουν πως τα νερά γίνονται ξαφνικά πολύ ρηχά , βάζουν αμέσως πλώρη για τη στεριά, από το φόβο τους μήπως έχουν πέσει πάνω σε ένα κράκεν που έχει βγει για κυνήγι!
   Σήμερα πιστεύουμε πως αυτά που ονόμαζαν οι ναυτικοί κράκεν δεν είναι τίποτε άλλο παρά τεράστια καλαμάρια ή σουπιές , καθώς έχει διαπιστωθεί πως το καλαμάρι μπορεί να φτάσει ως και τα δώδεκα μέτρα σε μήκος και να διαθέτει τεράστια και πανίσχυρα πλοκάμια.


πηγή: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ JUDY ALLEN