ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ο Νίκος Καζαντζάκης αναφέρει στην "Ασκητική" " Η ζωή είναι στρατιωτική θητεία στην υπηρεσία του Θεού.  Κινήσαμε σταυροφόροι να λευτερώσουμε, θέλοντας και μη, όχι τον Άγιο Τάφο, παρά το Θεό το θαμμένο μέσα στην ύλη και μέσα στην ψυχή μας. Κάθε κορμί, κάθε Ψυχή, είναι Άγιος Τάφος". 
Να λευτερώσουμε... δηλαδη; Έχω διαβάσει και έχω ακούσει πολλές ερμηνείες για την ελευθερία. Ετυμολογικές και φιλοσοφικές:

• ανάπτυξη, η ανάπτυξη του λαού.
• διείσδυση στη στεριά(-ρίον)
• όραση προς κάποια κατεύθυνση
• αγάπη για μετακίνηση(ελεύθω -έραν)
• απουσία εξαναγκασμού

• ακόμα και ο Έλλην , ο καλός που θερίζει τους εχθρούς(θερ-θέρος). 

Πολλούς ορισμούς από φιλοσόφους και καθηγητές γλωσσολόγους. Μα εκείνη η ερμηνεία που θεωρώ εγώ πιο όμορφη είναι η εξής: Πορεία προς την αγάπη. Ίσως πορεία προς τον Θεο; Αν ο Θεός είναι Αγάπη ναι. Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι ο Θεός; Αυτή η αγάπη που είναι θαμμένη μέσα στην ύλη. Τόσο πολύ θαμμένη που να απορούμε για την ύπαρξή της. 
Ζούμε στην εποχη της ύλης περισσότερο από ποτέ. Η εποχη μας την έχει για θεό, όπως λέει και το γνωστό άσμα. Μέσα στην κρίση της εποχής το αίτημα για ελευθερία δεν είναι μόνο πολιτικό ή κοινωνικό,  όπως σε άλλους καιρούς μα και υπαρξιακό. Όταν έχουμε πάψει να αγαπάμε, πως ζητούμε την ελευθερία;