ΤΑ 100 ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Χρονολογία	Συγγραφέας	Τίτλος έργου	γλώσσα
18ος–17ος αι. π.Χ.	άγνωστος	Έπος του Γκιλγκαμές	Ακκαδική
850–750 π.Χ.	Όμηρος	Ιλιάς	Αρχαία Ελληνική
8ος αι. π.Χ.	Όμηρος	Οδύσσεια	Αρχαία Ελληνική
6ος– 4ος αι. π.Χ.	άγνωστος	Το βιβλίο του Ιώβ	Εβραϊκή
431 π.Χ.	Ευριπίδης	Μήδεια	Αρχαία Ελληνική
430 π.Χ.	Σοφοκλής	Οιδίπους Τύραννος	Αρχαία Ελληνική
4ος αι. π.Χ.– 4ος αι. μ.Χ.	Βυάσα	Μαχαβαράτα	Σανσκριτική
3ος αι. π.Χ.– 3ος αι. μ.Χ.	Βαλμίκι	Ραμαγιάνα	Σανσκριτική
1ος αι. π.Χ.– 4ος αι. μ.Χ.	Καλιντάσα	Σακούνταλα	Σανσκριτική
29–19 π.Χ.	Vergilius (Βιργίλιος)	Aeneis (Αινειάς)	Λατινική
1ος αι. μ.Χ.	Ovidius (Οβίδιος)	Metamorphoses (Μεταμορφώσεις)	Λατινική
700–1500	άγνωστος	Χίλιες και μία νύχτες	Αραβική
11ος αι.	Μουρασάκι Σικίμπου	Η ιστορία του Γκέντζι	Ιαπωνική
13ος αι.	άγνωστος	Njál's Saga (Η ιστορία του Νγιαλ)	Αρχαία Σκανδιναβική
1257	Σααντί	Μποστάν (Ο Φρουτόκηπος)	Περσική
1258–73	Ρουμί	Μασναβί	Περσική
1265–1321	Dante Alighieri (Δάντης)	Divina Commedia (Θεία κωμωδία)	Ιταλική
1349–53	Giovanni Boccaccio (Βοκάκιος	Decamerone (Το Δεκαήμερο)	Ιταλική
14ος αι.	Geoffrey Chaucer (Τζέφρι Τσόσερ)	The Canterbury Tales (Οι ιστορίες του Καντέρμπουρι)	Αγγλική
1532–34	François Rabelais (Ραμπελαί)	Pantagruel (Πανταγκρυέλ) και Gargantua (Γαργαντούας)	Γαλλική
1595	Michel de Montaigne (Μισέλ ντε Μονταίν)	Essays (Δοκίμια)	Γαλλική
1603	William Shakespeare (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)	Hamlet (Άμλετ)	Αγγλική
1608	William Shakespeare (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)	King Lear (Ο βασιλιάς Ληρ)	Αγγλική
1609	William Shakespeare (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ)	Othello (Οθέλος)	Αγγλική
1605 & 1615	Miguel de Cervantes (Μιγκέλ ντε Θερβάντες)	Don Quijote (Δον Κιχώτης)	Ισπανική
1726	Jonathan Swift (Τζόναθαν Σουϊφτ)	Gulliver's Travels (Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ)	Αγγλική
1760	Laurence Sterne (Λώρενς Στερν)	Tristram Shandy (Τρίστραμ Σάντυ)	Αγγλική
1796	Denis Diderot (Ντενί Ντιντερό)	Jacques le fataliste (Ζακ ο μοιρολάτρης και ο αφέντης του)	Γαλλική
1808 & 1832	Johann Wolfgang von Goethe (Γκαίτε)	Faust (Φάουστ)	Γερμανική
1813	Jane Austen (Τζέιν Ώστεν)	Pride and Prejudice (Περηφάνια και Προκατάληψη)	Αγγλική
1818	Giacomo Leopardi (Τζιάκομο Λεοπάρντι)	Canti (ποιήματα)	Ιταλική
1830	Stendhal (Σταντάλ)	Le Rouge et le Noir (Το κόκκινο και το μαύρο)	Γαλλική
1833-1850	Edgar Allan Poe (Έντγκαρ Άλλαν Πόε)	διηγήματα	Αγγλική (ΗΠΑ)
1835	Honoré de Balzac (Ονορέ ντε Μπαλζάκ )	Le Père Goriot (Ο Μπάρμπα-Γκοριό)	Γαλλική
1835–37	Hans Christian Andersen (Χανς Κρίστιαν Άντερσεν)	Eventyr (Παραμύθια)	Δανική
1842	Νικολάι Γκόγκολ	Νεκρές ψυχές	Ρωσική
1847	Emily Brontë (Έμιλι Μπροντέ)	Wuthering Heights (Ανεμοδαρμένα Ύψη)	Αγγλική
1851	Herman Melville (Χέρμαν Μέλβιλ)	Moby-Dick (Μόμπυ Ντικ)	Αγγλική (ΗΠΑ)
1855	Walt Whitman (Ουώλτ Ουίτμαν)	Leaves of Grass (Φύλλα Χλόης) [ποίηση]	Αγγλική (ΗΠΑ)
1857	Gustave Flaubert (Γκυστάβ Φλωμπέρ)	Madame Bovary (Μαντάμ Μποβαρί)	Γαλλική
1869	Gustave Flaubert	L’Éducation sentimentale (Η αισθηματική αγωγή)	Γαλλική
1861	Charles Dickens (Τσάρλς Ντίκενς)	Great Expectations (Μεγάλες Προσδοκίες)	Αγγλική
1865–1869	Λέων Τολστόι	Πόλεμος και Ειρήνη	Ρωσική
1886	Λέων Τολστόι	Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς	Ρωσική
1877	Λέων Τολστόι	Άννα Καρένινα	Ρωσική
1866	Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι	Έγκλημα και τιμωρία	Ρωσική
1869	Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι	Ο ηλίθιος	Ρωσική
1872	Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι	Οι δαιμονισμένοι	Ρωσική
1880	Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι	Αδελφοί Καραμαζώφ	Ρωσική
1871	George Eliot (Τζορτζ Έλιοτ)	Middlemarch (Μίντλμαρτς)	Αγγλική
1879	Henrik Ibsen (Χένρικ Ίψεν)	Et dukkehjem [Nora] (Ένα κουκλόσπιτο [Νόρα])	Νορβηγική
1884	Mark Twain (Μαρκ Τουαίην)	Adventures of Huckleberry Finn (Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν)	Αγγλική (ΗΠΑ)
1886	Αντόν Τσέχωφ	διηγήματα	Ρωσική
1890	Knut Hamsun (Κνουτ Χάμσουν)	Sult (Η πείνα)	Νορβηγική
1901	Thomas Mann(Τόμας Μαν)	Buddenbrooks (Οι Μπούντενμπρόοκς)	Γερμανική
1924	Thomas Mann (Τόμας Μαν)	Der Zauberberg (Το μαγικό βουνό )	Γερμανική
1904	Joseph Conrad (Τζόζεφ Κόνραντ)	Nostromo	Αγγλική
1913–27	Marcel Proust (Μαρσέλ Προυστ)	À la recherche du temps perdu (Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο)	Γαλλική
1913	D. H. Lawrence (Ντ. Χ. Λώρενς)	Sons and Lovers (Γιοι και εραστές)	Αγγλική
1918	Λου Σιουν	Το ημερολόγιο ενός τρελού	Κινεζική
1922	James Joyce (Τζαίημς Τζόυς)	Ulysses (Οδυσσέας)	Αγγλική (Ιρλανδία)
1923	Italo Svevo (Ίταλο Σβέβο)	La Coscienza di Zeno (Η συνείδηση του Ζήνωνα)	Ιταλική
1924	Franz Kafka (Φραντς Κάφκα)	διηγήματα	Γερμανική
1925	Franz Kafka (Φραντς Κάφκα)	Der Prozess (Η Δίκη)	Γερμανική
1926	Franz Kafka (Φραντς Κάφκα)	Das Schloss (Ο Πύργος)	Γερμανική
1925	Virginia Woolf (Βιρτζίνια Γουλφ)	Mrs Dalloway (Η κυρία Νταλογουέη)	Αγγλική
1927	Virginia Woolf (Βιρτζίνια Γουλφ)	To the Lighthouse (Στο φάρο)	Αγγλική
1929	Alfred Döblin (Άλφρεντ Ντέμπλιν)	Berlin Alexanderplatz (Μπερλίν, Αλεξάντερπλατς)	Γερμανική
1928	Federico García Lorca (Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα)	Romancero gitano (Τσιγγάνικο τραγουδιστάρι)	Ισπανική
1928	Fernando Pessoa (Φερνάντο Πεσσόα)	Livro do Desassossego (Το βιβλίο της ανησυχίας)	Πορτογαλική
1929	William Faulkner (Γουίλιαμ Φώκνερ)	The Sound and the Fury (Η βουή και η αντάρα)	Αγγλική
1936	William Faulkner (Γουίλιαμ Φώκνερ)	Absalom, Absalom! (Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ !)	Αγγλική
1930–32	Robert Musil (Ρόμπερτ Μούζιλ)	Der Mann ohne Eigenschaften (Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες)	Γερμανική
1932	Louis-Ferdinand Céline (Λουί-Φερντινάντ Σελίν)	Voyage au bout de la nuit (Ταξίδι στο τέλος της νύχτας)	Γαλλική
1934–35	Halldór Laxness (Χαλντόρ Λάξνες)	Sjálfstætt fólk (Ανεξάρτητοι άνθρωποι)	Ισλανδική
1942	Albert Camus (Αλμπέρ Καμύ)	L'Étranger (Ο Ξένος)	Γαλλική
1944 κ.ε.	Jorge Luis Borges (Χόρχε Λουίς Μπόρχες)	Ficciones (Ιστορίες)	Ισπανική (Αργεντινή)
1945	Astrid Lindgren (Άστριντ Λίντγκρεν)	Pippi Långstrump (Πίπη η Φακιδομύτη)	Σουηδική
1946	Νίκος Καζαντζάκης	Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά	Νεοελληνική
1949	George Orwell (Τζορτζ Όργουελ)	Nineteen Eighty-Four (Χίλια ενακόσια ογδόντα τέσσερα)	Αγγλική
1951–53	Samuel Beckett (Σάμιουελ Μπέκετ)	Molloy, Malone Meurt, L'Innommable (Μολλόυ, Ο Μαλόν πεθαίνει, Ο ακατονόμαστος –τριλογία)	Γαλλική, Αγγλική (Ιρλανδία)
1951	Marguerite Yourcenar (Μαργκερίτ Γιουρσενάρ)	Mémoires d'Hadrien (Αδριανού απομνημονεύματα)	Γαλλική
1952	Ernest Hemingway (Έρνεστ Χέμινγουεϊ)	The Old Man and the Sea (Ο Γέρος και η Θάλασσα)	Αγγλική
1954	Γιασουνάρι Καβαμπάτα	Ο ήχος του βουνού	Ιαπωνική
1955	Vladimir Nabokov (Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ)	Lolita (Λολίτα)	Αγγλική (ΗΠΑ)
1955	Juan Rulfo (Χουάν Ρούλφο)	Pedro Páramo (Πέδρο Πάραμο)	Ισπανική (Μεξικό)
1956	João Guimarães Rosa (Χοάο Γκιμαράες Ρόζα)	Grande Sertão: Veredas (Μεγάλοι δρυμοί : Μονοπάτια)	Πορτογαλική (Βραζιλία)
1958	Chinua Achebe (Τσινούα Ατσέμπε)	Things Fall Apart (Τα πράγματα καταρρέουν)	Αγγλική (Νιγηρία)
1959	Ναγκίμπ Μαχφούζ	Τα παιδιά του Τζεμπελάουϊ	Αραβική (Αίγυπτος)
1952	Paul Celan (Πωλ Σελάν)	Mohn und Gedächtnis (Παπαρούνα και μνήμη) [ποίηση]	Γερμανική
1952	Ralph Ellison (Ραλφ Έλλισον)	Invisible Man (Αόρατος άνθρωπος)	Αγγλική (ΗΠΑ)
1959	Günter Grass (Γκύντερ Γκρας)	Die Blechtrommel (Το τενεκεδένιο ταμπούρλο)	Γερμανική
1962	Doris Lessing (Ντόρις Λέσινγκ)	The Golden Notebook (Το χρυσό σημειωματάριο)	Αγγλική
1967	Gabriel García Márquez (Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες)	Cien años de soledad (Εκατό Χρόνια Μοναξιάς)	Ισπανική (Κολομβία)
1985	Gabriel García Márquez (Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες)	El amor en los tiempos del cólera (Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας)	Ισπανική (Κολομβία)
1971	Ταγέμπ Σαλίχ	Η εποχή της μετανάστευσης στο Βορρά	Αραβική (Σουδάν)
1974	Elsa Morante (Έλσα Μοράντε)	La storia (Η ιστορία)	Ιταλική
1981	Salman Rushdie (Σαλμάν Ρασντί)	Midnight's Children (Τα παιδιά του μεσονυκτίου)	Αγγλική
1987	Toni Morrison (Τόνι Μόρρισον)	Beloved (Αγαπημένη)	Αγγλική (ΗΠΑ)
1995	José Saramago (Ζοζέ Σαραμάγκου)	Ensaio sobre a cegueira (Δοκίμιον περί της τυφλότητος)	Πορτογαλική

ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

IMAGINE...

 

Φαντάσου ότι δεν υπάρχει παράδεισος
Είναι εύκολο αν προσπαθήσεις  

Ούτε κόλαση από κάτω μας
Από πάνω μας μόνο ουρανός
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν για το σήμερα

Φαντάσου να μην υπάρχουν χώρες
Δεν είναι δύσκολο να το κάνουμε
Τίποτα για να σκοτώσεις ή να πεθάνεις για αυτό
Και καμία θρησκεία επίσης
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες ειρήνης

Εσύ, μπορεί να πείς ότι 

είμαι ένας ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος
Ελπίζω κάποια μέρα να ενωθείς μαζί μας
Και ο κόσμος θα είναι ως ένα

Φαντάσου να μην υπάρχουν υπάρχοντα
Αναρωτιέμαι αν μπορείς

 Να μην υπάρχει ανάγκη για απληστία ή πείνα
Μια αδελφότητα του ανθρώπου
Φαντάσου όλους τους ανθρώπους να μοιράζονται όλο τον κόσμο

Εσύ, μπορεί να πείς...
Είμαι ένας ονειροπόλος, αλλά δεν είμαι ο μόνος
Ελπίζω κάποια μέρα να ενωθείς μαζί μας
Και ο κόσμος θα ζήσει ως ένας

ΤΑ ΠΙΟ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΑ ASMR

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΣΕΛΙΔΑ...

Χρατσ... ακούγεται  η σελίδα. Η παλιά... Σκίστηκε θαρρείς σε μια στιγμή. Η καινούργια είναι εδώ, ολόλευκη, πεντακάθαρη, έτοιμη να δεχτεί ότι ονειρευόμουν!!

ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Ένα σύννεφο αγάπης ας απλωνόταν  στον ουρανό με φωτεινές ακτίνες ελπίδας να το διαπερνάνε και μια γλυκιά βροχή να έσταζε και  να πότιζε όλη την γη με πίστη για το αύριο. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑ!!
ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ!

ΟΝΕΙΡΑ...

Σημασία έχει τι βλέπεις εσύ στον εαυτό σου... Άσε τους άλλους... Οι άλλοι δεν έχουν δει τα όνειρά σου, δεν έχουν νιώσει αυτό που κάνει την καρδιά σου να χτυπάει πιο δυνατά, δεν έχουν προσπαθήσει για αυτό που εσύ θες. Τα όνειρά σου όσες φορές και να τα περιγράψεις μόνο τις δικές σου νύχτες θα φωτίζουν τόσο έντονα και αληθινά...

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΠΑΦΗ

Άνθρωποι πολλοί έρχονται στην ζωή μας, πάρτο απόφαση δεν είναι όλοι αληθινοί. Ξέρω σε πονάει. Αλλά είναι μόνο τρεις λέξεις, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΠΑΦΗ...απλά πες το όταν καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει πια...  Όταν ο θυμός είναι μεγαλύτερος... από ότι άλλο νιώθεις,  αυτό το δάκρυ που θα σε δροσίσει δεν έρχεται ποτέ...  ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΠΑΦΗ ... Το ξέρεις πια, ίσως κάποια στιγμή πίστεψες σε κάτι που δεν υπήρχε... που ποτέ δεν ήταν πραγματικό... Δώσε μια ψευδαίσθηση στον εαυτό σου πως εσύ το διάλεξες και φώναξε ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΠΑΦΗ.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΩΝ ΗΛΙΩΝ

Αυτό το βιβλίο κατέχει περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη μου και είναι ένα από τα αγαπημένα μου για πολλούς λόγους. Πρώτα από όλα είναι καθηλωτικό με όλη την σημασία της λέξης. Δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ο άμεσος τρόπος γραφής σε βάζει ψυχή και σώμα μέσα στην ιστορία. Νιώθεις να ζεις και εσύ, την ταπείνωση, τον εξευτελισμό και την αγριότητα που βιώνουν οι ηρωίδες, γεμίζοντάς σε οργή. Ταυτόχρονα υμνεί την αγνή φιλία και τα όμορφα συναισθήματα που μπορούν να γεννηθούν κάτω από τις πιο περίεργες συνθήκες. Απλά συγκλονιστικό, άγριο και γεμάτο αληθινά συναισθήματα. 

Αμέτρητα τα φεγγάρια που λάμπουν πάνω στις στέγες της, κι οι χίλιοι αστραφτεροί ήλιοι που κρύβονται πίσω από τους τοίχους της. Αυτή είναι η Καμπούλ. Μέσα στους δρόμους της, δυο γυναίκες, η Μαριάμ και η Λεϊλά. Αν και τις χωρίζουν αρκετά χρόνια και πολύ διαφορετικές ιδέες για την αγάπη και την οικογένεια, τις φέρνει κοντά ο πόλεμος, η απώλεια και η μοίρα. Καθώς έρχονται αντιμέτωπες με τους κινδύνους στην πόλη τους αλλά και μέσα στο σπιτικό τους, η αρχική αντιπάθεια της μίας για την άλλη μεταμορφώνεται σε μια μοναδική σχέση μητέρας-κόρης. Μια σχέση που αποδεικνύει ότι η αγάπη μιας γυναίκας για την οικογένειά της μπορεί να την οδηγήσει στην αυτοθυσία κι ότι, τελικά, η αγάπη ή η ανάμνηση της αγάπης είναι το κλειδί για την επιβίωση. Ένα συγκλονιστικό χρονικό των τριών τελευταίων δεκαετιών του Αφγανιστάν. Ένα υπέροχο μυθιστόρημα για μια ανελέητη εποχή, μια μοναδική φιλία και ένα μεγάλο έρωτα!

ΠΟΙΗΤΗΣ...

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΤΙΓΜΕΣ...

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

ΣΜΥΡΝΕΊ'ΚΟ ΜΙΝΟΡΕ/ SMYRNE

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ

Με ρωτάς γιατί σε αγαπώ;
Σε αγαπώ γιατί όταν ο ουρανός μου μαυρίζει σε κοιτώ και φωτίζονται τα πάντα γύρω μου. Σε αγαπώ γιατί όταν η ψυχή μου βροντάει το βλέμμα σου είναι η πιο γλυκιά ηρεμία. Σε αγαπώ γιατί όταν τα μάτια μου βρέχουν, αυτή την αλμυρή βροχή της ψυχής, τα μάτια σου μου χαμογελούν. Σε αγαπάω γιατί όταν βγαίνει επιτέλους το ουράνιο τόξο στην καρδιά μου εσύ είσαι εκεί και δίνεις τα φωτεινά σου χρώματα. Σε αγαπώ γιατί όλος μου ο κόσμος είναι μέσα στα μάτια σου...

ΓΟΡΓΟΝΕΣ

Να υπάρχουν γοργόνες στα αλήθεια; Κάτι τέτοιο φαντάζει εξωπραγματικό. Ίσως όμως να υπήρξαν κάποτε! Ας δούμε προς το παρόν τι λέει ο μύθος.
   Οι γοργόνες ήταν τρεις αδελφές η Σθενώ, η Ευρυάλη και η Μέδουσα που κατοικούσαν πέρα από τον ωκεανό, στο τέλος της γης προς τα δυτικά.'Ηταν κόρες της Γαίας και του Ωκεανού. Η Σθενώ και η Ευρυάλη ήταν αθάνατες, αλλά η πιο επικίνδυνη ήταν η Μέδουσα αφού πέτρωνε όποιον την κοιτούσε. Ο Περσέας ήταν ο ήρωας που κατάφερε να την σκοτώσει και χάρισε το κεφάλι της στη θεά Αθηνά. Το κεφάλι της, το περίφημο «Γοργόνειο», το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε.

Αρχαία Εγγύς Ανατολή

Οι πρώτες γνωστές ιστορίες για γοργόνες εμφανίστηκαν στην Ασσυριακή μυθολογία το 1000 π.Χ. Η θεά Αταργάτις μητέρα της Ασσύριας βασίλισσας Σεμίραμις, αγάπησε έναν θνητό βοσκό και ακούσια τον σκότωσε. Ντροπιασμένη έπεσε μέσα σε μια λίμνη για να πάρει τη μορφή ενός ψαριού, αλλά τα νερά δεν κρύψανε τη θεϊκή της ομορφιά. Συνεπώς πήρε τη μορφή μιας γοργόνας, - άνθρωπος επάνω από τη μέση και ψάρι κάτω από αυτήν. Οι Έλληνες αναφέρονταν στην Αταργάτις υπό την ονομασία Δερκετώ. Πριν από το 546 π.Χ., ο Μιλήσιος φιλόσοφος Αναξίμανδρος πρότεινε ότι το ανθρώπινο γένος είχε ξεπηδήσει από υδρόβια είδη ζώων. Πίστευε ότι οι άνθρωποι, με την εκτεταμένη παιδική ηλικία τους, δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν διαφορετικά.

Κίνα

Σε κάποια αρχαία παραμύθια της Κίνας, η γοργόνα είναι ένα ιδιαίτερο είδος του οποίου τα δάκρυα μπορούν να μετατραπούν σε ανεκτίμητα μαργαριτάρια. Επιπλέον, οι γοργόνες μπορούν να πλέκουν επίσης ένα εξαιρετικά πολύτιμο υλικό το οποίο δεν είναι μόνο μικρό αλλά όμορφο και διαφανές. Εξαιτίας αυτού, οι ψαράδες προσπαθούν διακαώς να τις πιάσουν, αλλά είναι δύσκολο για αυτούς να επιβιώσουν, από το θαυμάσιο τραγούδι τους γιατί μπορούν να τους σύρουν σε κώμα. Σε άλλους κινέζικους θρύλους, η γοργόνα είναι ένα θαυμαστό πλάσμα - επιτήδεια, όμορφη, και ευέλικτη, και οι ψαράδες οι οποίοι επιθυμούν να πιάσουν γοργόνες είναι σύμβολο αρνητικού χαρακτήρα.

Βρετανικά νησιά

Οι γοργόνες σημειώθηκαν στη βρετανική λαογραφία ως άτυχοι οιωνοί. Σε ορισμένα πλοία, λένε ότι ποτέ δεν θα δουν γη ξανά, ενώ σε άλλα, ισχυρίζονται ότι είναι κοντά στην ακτή, οι οποίοι είναι αρκετά σοφοί ώστε να γνωρίζουν ότι σημαίνει το ίδιο πράγμα. Μπορούν επίσης να είναι ένα σημάδι της κακοκαιρίας.

Μερικές γοργόνες παρουσιάζονταν ως τερατώδης σε μέγεθος, μέχρι 2.000 πόδια (610 μ.). Οι γοργόνες μπορούν επίσης να κολυμπούν από ποτάμια σε λίμνες γλυκού νερού. Μια μέρα, σε μια λίμνη κοντά στο σπίτι του, ο Λόρδος του Λόρντι (Laird of Lorntie) πήγε να βοηθήσει μια γυναίκα που νόμιζε ότι πνιγόταν. Ένας υπηρέτης του τον τράβηξε πίσω, προειδοποιώντας τον ότι επρόκειτο για μια γοργόνα, και η γοργόνα ούρλιαζε μετά πως θα τον είχε σκοτώσει αν δεν ήταν ο υπηρέτης του.
Σε μερικές περιπτώσεις, οι γοργόνες θα μπορούσαν να είναι πιο ευεργετικές, διδάσκοντας τους ανθρώπους θεραπείες για νόσους.
Μερικές ιστορίες εγείρουν το ερώτημα αν οι γοργόνες είχαν αθάνατες ψυχές, η απάντηση είναι αρνητική. Η Λί Μπάν (Lí Ban) εμφανίζεται ως μια αγιασμένη γοργόνα, αλλά ήταν άνθρωπος που μετατράπηκε σε μια γοργόνα. Μετά από τρεις αιώνες, όταν ο Χριστιανισμός είχε έρθει στην Ιρλανδία, ήρθε για να βαπτιστεί.
Οι γοργόνοι σημειώθηκαν ως πιο άγριοι ​​και πιο άσχημοι από ότι οι γοργόνες, αλλά περιγράφονται να έχουν μικρό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους.

ΣΗΜΕΡΑ

Σήμερα έχουν δει το φως της δημοσιότητας διάφορες φωτογραφίες, και πολύ υποστηρίζουν ότι έχουν δει γοργόνες ζωντανές, ή οτι εχουν ανακαλύψει τα κουφάρια τους. Αν εκεί που κολυμπάτε δείτε καμία κάντε τον αδιάφορο και αφού βγείτε στην στεριά αναρωτηθείτε αν έχετε φάει κάτι ληγμένο και σας πείραξε.
 






Υπάρχει βέβαια και η πολύ γλυκιά γοργόνα του DISNEY,  η  Άριελ που μας κράτησε συντροφιά στα παιδικά μας χρόνια.
ΟΧΙ ΑΥΤΗ.............















ΑΥΤΗ!!!!!!!!!

 

ΞΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑΝΟΙ

    Τα ξωτικά ζουν και κινούνται συνήθως σε ομάδες. Ζουν στα δέντρα και εμφανίζονται στην ομίχλη. Τους αρέσει ο χορός και το τραγούδι.
  ΛΕΠΡΕΚΟΝ
Μερικά ξωτικά όπως τα λέπρεκον είναι μοναχικά. Τα συγκεκριμένα είναι πολύ πλούσια και πολλές φορές τα παίρνουν από πίσω κυνηγοί και ξυλοκόποι για να ανακαλύψουν τον θησαυρό τους. Ουσιαστικά ασκούν το επάγγελμα του παπουτσή και τα καταλαβαίνει κανείς από τον χτύπο του σφυριού στη σόλα.
 ΜΠΡΑΟΥΝΙ ΚΑΙ ΧΟΜΠΓΚΟΜΠΛΙΝ
Τα μπράουνι και τα χομπγκόμπλιν είναι μικροσκοπικά ξωτικά που φοράνε συνήθως κουρελιασμένα ρούχα. Κάνουν οικιακές εργασίες και οι ώρες που δρουν είναι συνήθως νυχτερινές, Στα μπράουνι ειδικά αρέσει να ζουν σε αργοκτήματα, για να μπορούν να συναναστρέφονται με ζώα. Τα ξωτικά αυτά είναι αξιόπιστα.
  Η πληρωμή που απαιτούν είναι πάντα η ίδια, δηλαδή ένα μπολ φρέσκο γάλα ή κρέμα και λίγο ζεστό ψωμί ή κέικ. Οι άνθρωποι πρέπει να τα αφήνουν σε μια  γωνιά για να τα πάρουν μόνα τους, γιατί αν τους τα δώσουν στο χέρι νιώθουν προσβεβλημένα. Αν κάποιος τους δώσει καινούρια ρούχα, το πιο πιθανό είναι ότι θα εγκαταλείψουν το σπίτι. Αν όμως κάποιος τολμήσει να κάνει κριτική σε αυτά τότε θυμώνουν πολύ. Ένα θυμωμένο μπράουνι μπορεί να μεταμορφωθεί σε μπόγκαρτ. Στα μπόγκαρτ αρέσει πολύ να τρομάζουν τους ανθρώπους.Μπαίνουν μέσα στα σπίτια, μετακινούν έπιπλα και σπάνε αντικείμενα.
    ΝΤΟΜΟΒΟ'Ι'
 Τα ντομοβόι έχουν όψη ασπρομάλλη γέρου με γενειάδα και φορούν συνήθως γκρίζο φόρεμα ή κόκκινο μπλουζάκι. Συνδέονται πολύ με την οικογένεια του σπιτιού στο οποίο βρίσκονται. Ο νοικοκύρης πρέπει να βάλει μια φέτα ψωμί κάτω από την σόμπα για να τα καλωσορίσει. Πρέπει οι άνθρωποι να τα αποκαλούν <παππούδες> ή <εκείνοι>. Τα ενοχλεί πολύ η αθυροστομία και αν τυχόν θυμώσουν μπορούν ακόμα και να κάψουν το σπίτι. Πάντως είναι πολύ προστατευτικά και προσπαθούν να φανούν με κάθε τρόπο χρήσιμα.

 
   ΓΚΟΜΠΛΙΝ
 Τούτα εδώ τα ξωτικά είναι τις περισσότερες φορές αόρατα, αν όμως κάποιος καταφέρει να τα δει θα διαπιστώσει πως είναι μικροσκοπικά και άσχημα. Επίσης είναι κακιασμένα. Τους αρέσει να χτυπούν ζώα και να τρομάζουν τους ανθρώπους. Ζούνε και σε σπίτια αλλά περισσότερο τους αρέσει να ζουν σε λίμνες και ρυάκια. Στη Γερμανία υπάρχει το γκόμπλιν Ερλ, που θανατώνει όποιον βρεθεί στο δρόμο του.
    ΤΟΚΟΛΟΣΙ
Πρόκειται για κακοποιό ξωτικό που εμφανίζεται στη νότια Αφρική. Ανήκει σε μάγους και μάγισσες που το στέλνουν για να επιτεθεί ή να βασανίσει τους εχθρούς τους. Παρόλα αυτά ποτέ δεν πειράζει παιδιά ακόμα κι αν έχει εντολή για αυτό. 

     ΝΑΝΟΙ
Στα μεταλλεία της Κορνουάλης, στην Ουαλία, αλλά και στα μεταλλεία των περισσότερων χωρών της Βόρειας Ευρώπης, οι μεταλλωρύχοι είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τους νάνους γιατί τους βοηθούσαν στη δουλειά τους. Χτυπούσαν ελαφρά το σημείο που ήταν πλούσιο σε κοίτασματα ή χτυπούσαν δυνατά για προειδοποίηση αν επρόκειτο να συμβει κάποια κατολίσθηση.  Στη κεντρική Ευρώπη έλεγαν πως τρία συνεχόμενα χτυπήματα προμηνύουν τον θάνατο ενός μεταλλωρύχου. Είναι πολύ φιλικοί και φέρνουν τύχη. Απλά θέλουν ένα πιάτο φαί από τους ανθρώπους, επίσης να μην βρίζουν.





  ΜΠΑΡΜΠΕΓΚΑΖΙ
  Είναι νάνοι που ζουν στις γαλλικές και ελβετκές Άλπεις. Έχουν μακρυά παγωμένη γενειάδα. Φορούν λευκή γούνα. Τα καλοκαίρια κρύβονται στις σπηλιές και ξαναβγαίνουν έξω με τα πρώτα χιόνια. Λατρεύουν να κάνουν σκι με τα τεράστια πέλματα τους πάνω στις χιονοστιβάδες κάνοντας χαρακτηριστικό θόρυβο για να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους.



   ΟΥΛΝΤΡΑ
 Οι νάνοι που ζουν στον Αρκτικό Κύκλο ζουν βόρεια στη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Φιλανδία και τη Ρωσία. Φροντίζουν για να βρίσκουν οι τάρανδοι τροφή το χειμώνα. Το φως του ήλιου τους τυφλώνει 
και δεν βγαίνουν από τα λαγούμια τους. 








πηγή: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ, JUDY ALLEN

Ευχαριστώ για την παρουσίαση του blog μου στα top blogs- Τα ωραιότερα blogs!

Top blogs - Τα ωραιότερα blogs: To blog "ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΚΕΨΗΣ"

www.nerokota.com

Ο ΜΟΝΟΚΕΡΩΣ

     Οι μονόκεροι στο δυτικό πολιτισμό εμφανίζονται για πρώτη φορά το 398π.Χ σε κείμενα του Έλληνα ιστορικού Κτησία, ο οποίος τους περιέγραψε ως άγριους γα'ι'δάρους μεγαλόσωμους σαν άλογα. Το σώμα τους είναι λευκό, το κεφάλι τους πορφυρό και τα μάτια τους έχουν ένα βαθύ μπλε χρώμα. Στο μέτωπό τους φέρουν ένα μυτερό κέρατο που είναι περίπου μισό μέτρο μακρύ. Ο Κτησίας τα ονομάζει για το λόγο αυτό, μονόκερους.
   Οι μονόκεροι στην Άπω Ανατολή περιγράφονται στα αρχαία κινέζικα κείμενα ως <κι λιν>. Είναι πολύ διαφορετικοί από τους δυτικούς μονόκερους τόσο στην όψη όσο και στον χαρακτήρα. Τα κι λιν έχουν σώμα ελαφιού και οπλές αλόγου, το κεφάλι τους είναι πολύ λεπτό και στο μετωπό τους φυτρώνει ένα κέρατο. Είναι τόσο καλόψυχα που όταν καλπάζουν προσέχουν που πατάνε για να μην σκοτώσουν κανένα μαμούνι.
   Το κίριν είναι ο ιαπωνικός μονόκερος, μοιάζει με τα κι λιν  αλλά το σώμα του καλύπτεται από φολίδες. Στην Άπω Ανατολή  οι μονόκεροι είναι φιλειρηνικά ζώα που φέρνουν τύχη σε όποιον τους συναντά.
Στη δύση ο μονόκερως θεωρείται άγριο ζώο και επιθετικό για αυτό το κυνήγι του είναι πολύ δύσκολο. Το κεράτο του έχει μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Κείμενα του 12ου αιώνα συμβουλεύουν τους κυνηγούς πως για να πιάσουν ένα μονόκερο πρέπει να χρησιμοποιήσουν μια νεαρή κοπέλα για δόλωμα. Ο μονόκερος θα την πλησιάσει και θα κοιμηθεί στα πόδια της. Τότε οι κυνηγοί θα το ακινητοποιήσουν και θα του κόψουν το κέρατο. Την εποχή εκείνη πολλοί ευγενείς περηφανεύονταν πως είχαν δώσει αμύθητα ποσά για να αποκτήσουν ένα κέρατο μονόκερου, με σκοπό να ανιχνεύσουν την ύπαρξη δηλητηρίου  στο φαγητό και το ποτό τους. Πολύ συχνά βασιλιάδες έπιναν από κύπελα που ισχυρίζονταν πως ήταν φτιαγμένα από κέρατο μονόκερου, έτσι ώστε να μην μπορεί κανείς να τους δηλητηριάσει. Στην πραγματικότητα όμως ήταν από χαυλιόδοντες αρκτοφάλαινας.
  Οι μονόκεροι είναι από τα ομορφότερα πλάσματα που έχει δημιουργήσει η φαντασία του ανθρώπου.


πηγη: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ JUDY ALLEN

ΓΚΟΛΕΜ

Τα γκόλεμ είναι αγάλματα από πηλό ή χώμα που έχουν την όψη ανθρώπου και αποκτούν πνοή χάρη σε ξόρκια ή σε μαγικές λέξεις που τις γράφει ο δημιουργός τους στο μέτωπο τους ή σε ένα κομμάτι πάπυρο που το τοποθετεί στο στόμα τους . Μια από τις λέξεις που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά είναι η λέξη <εμέθ>, που σημαίνει ζωή. Αν κάποιος καταφέρει και πάρει τον πάπυρο με τη λέξη ή τη σβήσει από το μέτωπο του γκόλεμ , αυτό καταρρέει, παρασύροντας και τον δημιουργό του. Ο διασημότερος δημιουργός γκόλεμ ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο ραβίνος της Πράγας , ο Ιούδας Λόου μπεν Μπεζαλίλ(1525-1609), ο οποίος χρησιμοποιούσε το γκόλεμ ως υπηρέτη, αλλά πρόσεχε να το κλειδώνει σε ένα δωμάτιο την Παρασκευή, έτσι ώστε να μην τον ακολουθεί το Σάββατο στην συναγωγή. Μια μέρα όμως το ξέχασε και το γκόλεμ θα έμπαινε στην συναγωγή αν ο ραβίνος δεν προλάβαινε να του πάρει τον πάπυρο με τη μαγική λέξη που είχε στο στόμα του . Τότε το γκόλουμ κατέρρευσε και λένε πως τα υπολείμματά του υπάρχουν ακόμα στη σοφίτα της συναγωγής. 

πηγή: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ JUDY ALLEN

ΚΡΑΚΕΝ

Τα περισσότερα θαλάσσια τέρατα παρουσιάζονται με τη μορφή ενός πολύ μεγάλου και χοντρού φιδιού που έχει την ικανότητα να συνθλίβει τα πλοία με την ουρά του. Τα κράκεν όμως είναι διαφορετικά. Πολλοί λένε πως έχουν το μέγεθος ενός μικρού νησιού και διαθέτουν  τεράστια πλοκάμια, που τα χρησιμοποιούν για να κινούνται και για να κυνηγούν ψάρια. Συνήθως δεν είναι επιθετικά, αλλά αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τους ναυτικούς , καθώς η παραμικρή κίνησή τους  μπορεί να προκαλέσει ισχυρές δίνες που καταπίνουν τα πλεούμενα. Όταν λοιπόν οι ψαράδες διαπιστώνουν πως τα νερά γίνονται ξαφνικά πολύ ρηχά , βάζουν αμέσως πλώρη για τη στεριά, από το φόβο τους μήπως έχουν πέσει πάνω σε ένα κράκεν που έχει βγει για κυνήγι!
   Σήμερα πιστεύουμε πως αυτά που ονόμαζαν οι ναυτικοί κράκεν δεν είναι τίποτε άλλο παρά τεράστια καλαμάρια ή σουπιές , καθώς έχει διαπιστωθεί πως το καλαμάρι μπορεί να φτάσει ως και τα δώδεκα μέτρα σε μήκος και να διαθέτει τεράστια και πανίσχυρα πλοκάμια.


πηγή: ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ JUDY ALLEN

Η ΒΡΟΧΗ

  Οι σταγόνες έπεφταν χορεύοντας στο τζάμι. Μπορούσε ακόμα και να ακούσει την μουσική στην οποία υπάκουαν οι μικρές διάφανες σταγόνες. Ένα αόρατο χέρι χτυπούσε απαλά τα πλήκτρα του πιάνου. Κι αυτές έπεφταν ... και έπεφταν. Ο ουρανός τις έδιωχνε με μανία από μέσα του. Το φώς και μετά πάλι το σκοτάδι, ο δυνατός ήχος και μετά πάλι η σιωπή. Πόσο καιρό είχε να κάτσει κάτω από την βροχή χωρίς να την νοιάζει; Από κοριτσάκι. Τότε που πήγαινε σχολείο ακόμα. Κάθε φορά που έβρεχε έβγαινε έξω. Έμενε εκεί μέχρι να μουλιάσει. Άνοιγε τα χέρια σαν να χορεύει, άνοιγε το στόμα και έπινε το νερό. Νερό από τον ουρανό σαν να το στέλνει κάτι άλλο, κάτι ανώτερο... τότε πίστευε ακόμα. Μα πλεον η πίστη δεν βρίσκει καταφύγειο μέσα της. Την έχασε κάπου εκεί ανάμεσα στο άγχος, ανάμεσα στην ρουτίνα, ανάμεσα στις απογοητεύσεις, ανάμεσα στους πόνους, ανάμεσα στην κούραση, ανάμεσα στο <θέλω κι άλλα>. Μαζί της έχασε και την ελπίδα. Μαζί δεν πάνε αυτά; Όμως αν άφηνε λίγο πίσω την λογική της ίσως να ανέπνεε πάλι. Δεν χρειάζεται να είναι όλα ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Ίσως αν άφηνε λίγο την τρέλα να επιστρέψει μέσα της... Βγήκε έξω ξυπόλητη. Έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε στην βροχή. Ήταν ελεύθερη! Μετά από τόσα χρόνια δεν την ένοιαζε πια. Δεν ήθελε <ομπρέλες>, ψεύτικη προστασία. Ήθελε να νιώσει πάλι ανέμελη. <Όχι, δεν με νοιάζει τίποτε>, σκέφτηκε. <Μόνο να πιστέψω πάλι, μόνο να ελπίζω πάλι.> Αλλά είχε πολύ δρόμο μπροστά της... και η βροχή σταμάτησε απότομα, τόσο απότομα όσο είχε έρθει.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

     

Η ελληνική φιλοσοφία ξεκινάει το "ταξίδι" της στην μικρασιατική Ιωνία.Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (περ 630/635 π.Χ. - 543 π.Χ.) χαρακτηρίζεται ως ο πρώτος σοφός της αρχαιότητας και  ιδρυτής της Μιλησιακής σχολής της φυσικής φιλοσοφίας. Μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού ο οποίος κλείνει το 529μ.Χ την Πλατωνική ακαδημία Αθηνών, την τελευταία ελληνική φιλοσοφική σχολή, η ελληνική διανόηση ανθίζει και κληροδοτεί όλο τον μεταγενέστερο ευρωπαϊκό πολιτισμό σχηματίζοντας όλες τις τυπικές μορφές κοσμοθεωρίας αλλά και έννοιες της φυσικής επιστήμης μέσα στην οποίες κινείται η ευρωπαϊκή επιστήμη. Οι φιλοσοφικές ιδέες των Ρωμαίων δεν είναι πρωτότυπες. Είναι οι ιδέες των Ελλήνων φιλοσόφων που με το όχημα της λατινικής γλώσσας διαδόθηκαν στον μεσαιωνικό και νεότερο κόσμο. Από τους λαούς της αρχαιότητας στην φιλοσοφία ξεχωρίζουν οι Έλληνες, οι Ινδοί και οι Κινέζοι. Η γλώσσα βέβαια των Κινέζων χαρακτηρίζεται όχι και τόσο κατάλληλη για φιλοσοφία. Ο ταοϊσμός του Λάο-Τσε ήταν περισσότερο σύστημα ηθικής παρά φιλοσοφίας και η φιλοσοφία της Ινδίας δεν καταφέρνει να γίνει αναξάρτητη από την θρησκεία. Η ελληνική φιλοσοφία από την άλλη, δεν έχει προκαταλήψεις . Ελέγχει την πραγματικότητα με φυσικά αίτια. Στη θέση του μυθικού κόσμου βάζει την ανθρώπινη διανόηση. Η γλώσσα του Ομήρου δείχνει την νοησιαρχική υφή του ελληνικού νου. Για τον Σωκράτη η ενέργεια του ανθρώπου εξαρτάται από το επίπεδο της γνώσης του. Η φιλοσοφία είναι αγάπη για την σοφία, σοφία στην ελληνική έννοια είναι η λογικά θεμελιωμένη εσωτερική ελευθερία για την ρύθμιση της ζωής, η "αυτάρκεια".

 Αρχή της φιλοσοφίας είναι το "θαυμάζειν". Η παρατήρηση και η αιτιολόγηση.  Η παρατήρηση του φυσικού κόσμου και όλων αυτών που περιβάλλουν τον άνθρωπο δίνει το έναυσμα για το ταξίδι της φιλοσοφίας και κυριαρχεί στην προσωκρατική περίοδο. Οι  Σοφιστές στρέφουν την προσοχή τους στον άνθρωπο ο οποίος τελικά θα γίνει το κέντρο την σωκρατικής φιλοσοφίας. Το ζητούμενο είναι ο σωστός τρόπος ζωής. Κοιτώντας τους σημερινούς Έλληνες εγώ βλέπω ένα κοινό με τους αρχαιόυς φιλοσόφους... την αμφισβήτηση. Είναι μεν το πρώτο και πιο μηδαμινό στοιχείο αλλά είναι συγχρόνως και η αρχή για το ταξίδι της φιλοσοφίας.

Voltaire:Στην Ελλάδα οφείλουμε το πνεύμα μας και το σύνολο των αρετών μας.

Wilamowitz: Η Ελληνική φυλή στέκεται ψηλότερα από κάθε άλλη, διότι έχει το προσόν να μην έπαψε ποτέ να είναι η μητέρα του πολιτισμού.

Bloomfield:Για ό,τι οι άλλοι λαοί θεωρούν αυτονόητο οι Έλληνες έχουν το χάρισμα να απορούν.

Winckelmann: Για να γίνουμε αμίμητοι πρέπει να μιμηθούμε την ελληνική αρχαιότητα.

Jean Brun: Οι ρίζες του δέντρου της ζωής και της γνώσης βρίσκονται στη γη της Ελλάδος.

Goethe:Η Ελλάδα για την ανθρωπότητα είναι ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για τον άνθρωπο.

Rene : Η Ευρώπη είναι το σύνολο των χωρών κληρονόμων της Ελληνικής Παιδείας.

Garaudy:Όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος στη Δύση θεωρούμε την Ελλάδα μητέρα μας.Αυτό που χρειάζεται η Δύση είναι να ξαναγυρίσει στην αρχαία ελληνική γραμματεία. 

Γκορμπατσώφ:Η καταγωγή μας και οι ρίζες μας είναι ελληνικές.
 
ΚΙΚΕΡΩΝ: Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος που έφερε στη γη τη φιλοσοφία του ουρανού.

Arthur Koestler: Οι Έλληνες μάς κληροδότησαν με μια από τις ωραιότερες λέξεις. Τον ενθουσιασμό, από το εν-Θεός. Ένας Θεός μέσα μας. Μακάριος όποιος φέρει ένα Θεό μέσα του.

LIVINGSTONE RICHARD: Το σημαντικότερο που έκαναν οι Έλληνες εκτός από τη φιλοσοφία, την πολιτική σκέψη και πολλά άλλα είναι ότι ήταν ο πρώτος λαός που έθεσε το ερώτημα: "Ποιός είναι ο σωστός τρόπος ζωής για τον άνθρωπο;". Και έδωσαν την πιο ικανοποιητική απάνταση από όσες εδόθησαν ποτέ.

LIVINGSTONE RICHARD: Από τους άλλους λαούς οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο μιας άριστης ζωής.

Μakenzi Κink:Η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του ευγενέστερου πολιτισμού που γνώρισε η ανθρωπότης. Σ' αυτήν οφείλουμε ό,τι κάνει την ζωή ανώτερη και ωραιότερη.

Μehn Henry: Όλα τα πολιτισμένα έθνη είναι αποικίες της Ελλάδος. 

Πασκάλ‎:Εκτός από τις τυφλές δυνάμεις της φύσεως κάθε τι άλλο που ξεχωρίζει μέσα στον ανθρώπινο πολιτισμό έχει ελληνική και μόνο προέλευση.


Heidegger: Η φιλοσοφία είναι ελληνική στην ύπαρξή της.

ΕΡΤ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ! ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Όποιοι λένε καλά να πάθουν οι χαραμοφά'ι'δες θα τους πω το εξής, σημασία δεν έχει ο λόγος αλλά ο ΤΡΟΠΟΣ, ποιος ψήφισε αυτήν την πράξη που κλείνει μέσα σε μια νύχτα την δημόσια τηλεόραση και αφήνει 2656 άτομα στο δρόμο μαζί με τις οικογένειες τους? Που είναι το σύνταγμα τέλος πάντων?Μια απλή υπουργική απόφαση φτάνει για να κλείσει οτιδήποτε δημόσιο? Επικοινωνία, άμυνα, παιδεία?? Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό? Το ξέρουμε, το έχουμε καταλάβει ότι τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία στην Ελλάδα. Όχι ! Φωνάζουν κάποιοι μην λέτε τέτοια επικίνδυνα πράγματα! Υπάρχει δημοκρατία. Που? Στις διαδηλώσεις όπου νέοι, φοιτητές, άοπλοι, ηλικιωμένοι, γονείς, παιδιά, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι ψεκάζονται με δακρυγόνα, ασφυξιογόνα πριν καν αρχίσει η διαδήλωση, η διαμαρτυρία. Και μετά βγαίνουν καμιά εικοσαριά καλόπαιδα (από που άραγε?), τα κάνουν όλα λίμπα, γιατί πρέπει να δικαιολογήσουν κάπως την αστυνομική βία. Δημοκρατία υπάρχει στον διορισμό πρωθυπουργού (βλέπε Παπαδήμος), χωρίς μία ψήφο. Δημοκρατία υπάρχει στον σχηματισμό κυβέρνησης από κόμματα μειοψηφίας. Υπάρχει στην επιβολή φόρων κοινωνικά άδικων. Υπάρχει στην εξαθλίωση των εργαζομένων και στην καταπάτηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων . Υπάρχει στις άδικες απολύσεις ιδιωτικών υπαλλήλων οι οποίοι είναι ακάλυπτοι(από το κράτος) μπροστά στην ασυδοσία των εργοδοτών. Τι άλλο περιμένουμε αλήθεια να γίνει? Μας βάλαν <νοίκι> στα σπίτια μας, μας άφησαν εξαθλιωμένους και τρομοκρατημένους. Τρομοκρατιά στη δουλειά! <Αν δεν σου αρέσουν λέει , τα 300 ευρώ περιμένουν άλλοι στην ουρά που κάνουν κωλοτούμπες για εργασία>   Τρομοκρατία στην ενημέρωση <Θα χρεωκοπήσουμε κτλ κτλ> Χαρείτε λοιπόν που δε θα πληρώνεται για τρεις μήνες στην δεη τέλος για την ΕΡΤ! Το πρόβλημα δεν είναι αν έπαιρναν πολλά λεφτά η όχι, αν δούλευαν η όχι, αν πληρώναμε στη δεη κάτι που δεν βλέπαμε, το πρόβλημα είναι οτι το αποφασίζουμε και διατάζουμε θα έπρεπε να ανήκει σε άλλες εποχές.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ

Είχε μάθει να διαφεντεύει τον κόσμο. Άνοιγε τα φτερά του και πετούσε περήφανος στην αγκαλιά του ουρανού ελέγχοντας τα πάντα.  
Ο καιρός έγινε δύσκολος και έφυγε από τα μέρη του, τον διώξανε νομίζοντας ότι του κόβουν τα φτερά. Μόνη περιουσία του είχε την πίστη και τα όνειρά του.
Προσπάθησε μέσα από τον πόνο του ξεριζωμού και την γλύκα της νοσταλγίας να δημιουργήσει ξανά όσα καταστράφηκαν... Γύρισε στην <πατρίδα> μα πάλι ήταν ξένος. 
Υπήρχαν όμως άνθρωποι που πίστεψαν σε αυτόν. Που τον αγάπησαν γιατί τους θύμιζε χρυσές εποχές. Τους θύμιζε την παλιά δόξα, την παλιά πατρίδα.
Όποτε έφτιαχνε ένα σπιτικό κάποιοι τον ξερίζωναν. Έχει νιώσει πολλούς ξεριζωμούς. Μα ήταν πάντα περήφανος, πάντα αγέρωχος. Πάντα πετούσε σαν κυρίαρχος και οι άνθρωποι τον ακολουθούσαν. Γιατί σε αυτόν είχαν βρει την αξία της προσπάθειας, την αξία να ξεκινάς από το μηδέν, την αξία να θυμάσαι το παρελθόν και να το τιμάς, την αξία να τα καταφέρνεις με τον ιδρώτα σου.
Ήταν μια ιδέα ζωντανή και επίκαιρη πάντα. 
Υπήρχαν και άνθρωποι που τον είδαν σαν χρήμα... σαν κέρδος.Για αυτούς λυπάται μα δεν μπορεί να τους αλλάξει.
Εξακολουθεί και κάνει αυτό για το οποίο γεννήθηκε : να ταξιδεύει ελεύθερα εμπνέοντας όσους ζουν με τις αξίες που τους δίδαξε.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ

Θυμήθηκε πάλι μια υπόσχεση που δεν κρατήθηκε... Θυμήθηκε πάλι λόγια που ξεχάστηκαν... Θυμήθηκε πάλι λέξεις που γράφτηκαν σε χαρτί ξεθωριασμένο πια. Άνοιξε το μικρό μπαουλάκι με τις ¨αναμνήσεις¨ . Έτσι το λέει. Έχει μέσα εισητήρια, κάρτες, φωτογραφίες, δωράκια... Κάθεται και να χαζεύει μια στο τόσο. Χαμογελάει κοιτάζοντάς τα άλλοτε από γλύκα κι άλλοτε από πίκρα. Πολλά από αυτά τα μικρά πραγματάκια αντιπροσωπεύουν καταστάσεις που δεν υπάρχουν πια. Ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια. Παλιά και ¨ξεχασμένα¨. Μα πιο πολύ πονούν οι αναμνήσεις των <φίλων>. Αυτοί που έγραφαν θα με κοντά σου πάντα, ότι κι αν συμβεί δεν θα βγεις ποτέ από την καρδιά μου. Αυτών των φίλων που τελικά η καρδιά τους κλειδώνει και πετάει το κλειδί.  Ίσως κι αυτοί να αναρωτιούνται το γιατί. Ίσως και να μην τους νοιάζει. Ποιός ξέρει; Αφού με αυτές τις ΜΑΣΚΕΣ που φοράνε ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν. Ακόμα και ο καθρέφτης τους δεν θα μπορεί να τους βοηθήσει. Έχουν μπερδέψει το ψεύτικο με το αληθινό. Έχει γίνει η μάσκα τους, το δέρμα τους.
Μα ίσως αλήθεια είναι πως ... όποιος δεν υπάρχει σήμερα στην ζωή σου
ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ!

Για σένα

Για σένα που τρέχεις για κάπου που δεν θες να πας

Για σένα που πανω στους χάρτες σου, έχεις στοιβάξει νούμερα 

Για σένα που είσαι ιδανικός εραστής των ονείρων σου και ταυτόχρονα τόσο ανάξιος...

 

ΛΕΥΚΟ ΜΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ

Άνοιξα τα παράθυρα να μπει μέσα στο σπίτι ο παγωμένος αέρας μαζί με τις αδύναμες ακτίνες του ήλιου. Ήθελα να αλλάξει ο αέρας που με τριγύριζε τόσες μέρες ακόμα κι αν με  σούβλιζε το κρύο. Πόσο καιρό έζησα σαν ρομπότ; Αναρωτήθηκα. Πόσες στιγμές έχασα; Πόσες σημαντικές σχέσεις άφησα να χαθούν; Έβλεπα τον εαυτό μου να λιώνει. Έβλεπα όλα αυτά που ήθελα να χάνονται από δίπλα μου. Έμοιαζαν με μικρές άτακτες νεραιδούλες που θυμωμένες από την συμπεριφορά μου έφευγαν η μία μετά την άλλη μακρυά. "Δεν έφταιγα εγώ!!" τους φώναξα. Μα δεν με πίστεψαν. Κουνούσαν το κεφάλι κοροιδευτικά. "Ίσως και να έφταιγα... "σιγοψιθύρισα στον εαυτό μου. "Τι διάλεξες;" τον ρώτησα δυνατά. "Οτι διάλεξες ήταν ένα τίποτα...." Ανάσαινα βαθιά μα πάλι ένιωθα το οξυγόνο να λιγοστεύει. Έκατσα στο χαλί. Ο καφές ήταν ακόμα πολύ ζεστός  μα τον είχα ανάγκη. Ρούφηξα μια μεγάλη γουλιά και κοίταξα έξω. Ένα ωραίο χειμωνιάτικο πρωινό που χαμογελούσε. Θέλω να αλλάξω την τροχιά που χω πάρει. Μα μπορώ; Η ψυχή μου είναι σαν ένα τριαντάφυλλο, γεμάτο αγκάθια. Εγώ τα έφτιαξα! Ήθελα να με προστατέψω. Ναι, εγώ τα έφτιαξα. Κι όταν μετανιώνω την πιάνω στα χέρια μου, την παρηγορώ, της λέω πως δεν είναι αργά. Και τότε βλέπω πως είναι ακομα λευκή... Τίποτε δεν χάθηκε αφού ακόμα η ψυχή μου είναι ένα ΛΕΥΚΟ τριαντάφυλλο.