ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΝΙΚΟ ΠΑΡΓΙΝΟ

 

Με μεγάλη χαρά και τιμή φιλοξενούμε τον συγγραφέα κύριο  Νίκο Παργινό στην παρέα μας. 

Από όσο γνωρίζουμε έχετε ξεκινήσει το εκδοτικό σας ταξίδι εδώ και περίπου είκοσι χρόνια. Πότε ήταν όμως η πρώτη στιγμή που νιώσατε την ανάγκη να βάλετε τις σκέψεις σας σε χαρτί;

Ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου από μικρό παιδί, κρατώντας ημερολόγιο. Μεγαλώνοντας, αυτή η συνήθεια συνεχίστηκε και άρχισε να παίρνει άλλες διαστάσεις. Ένα τραγικό περιστατικό, ο χαμός ενός καλού μου φίλου, ήταν η αφορμή να αρχίσω να ξεδιπλώνω στο χαρτί περισσότερα πράγματα, να κάνω μια βαθύτερη ενδοσκόπηση και να γράψω το πρώτο μυθιστόρημά μου, το οποίο με βοήθησε να λυτρωθώ και να ξεπεράσω εκείνο το συμβάν. Άλλωστε το πρώτο μου βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Από εκεί και έπειτα, ξεκινάει δειλά - δειλά ένα ξεχωριστό μονοπάτι συγγραφής που μετρά ήδη εννέα σημαντικούς σταθμούς, εννιά βιβλία.

 

Στις 19 Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει το καινούργιο σας βιβλίο, θα μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;

Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα που επιχειρεί να ξετυλίξει ένα σύνθετο κουβάρι ιστορικών γεγονότων που πολλές φορές δεν τολμάμε να θίξουμε, καθώς αναφέρονται στην πολύπαθη Εβραϊκή κοινότητα της Κέρκυρας και τα όσα αντιμετώπισε εκείνη στο διάβα του χρόνου. Η Ισραηλίτικη κοινότητα της Κέρκυρας, η μεγαλύτερη στον ελλαδικό χώρο, δοκιμάστηκε σθεναρά, τόσο κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος (όπου είχε τις μεγαλύτερες ποσοστιαία απώλειες σε ανθρώπινες ζωές παγκοσμίως), όσο και στα τέλη του 19^ου αιώνα, το 1891, όταν ένας ανεξιχνίαστος φόνος, ενός 8χρονου κοριτσιού αποτέλεσε την αιτία να ξεσπάσουν τρομερά επεισόδια στο νησί. Το βιβλίο επιχειρεί ένα συγκλονιστικό ταξίδι στα σοκάκια και τα στενά της Οβριακής, της σαγηνευτικής Εβραϊκής συνοικίας της Κέρκυρας, εξιστορώντας όλα αυτά τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα, μέσα από τα μάτια ενός χαμινιού, ενός παιδιού του δρόμου. Από το μυστήριο του ανεξιχνίαστου φονικού της μικρής εβραιοπούλας, μέχρι τη θυσία των Εβραίων της Κέρκυρας από τους ναζιστές και τους συνεργάτες τους, κι όλα αυτά μέσα από μια ξεχωριστή ερωτική ιστορία, καθώς ο έρωτας και η αγάπη είναι αυτή που κινεί και ορίζει τα πάντα.

 

Στα βιβλία σας υπάρχουν προσωπικά βιώματα;

Φυσικά και υπάρχουν, ακόμα κι αν το θέμα τους είναι ιστορικό και αναφέρεται σε μια άλλη περίοδο και εποχή. Άλλωστε οι ήρωες και οι χαρακτήρες που επιλέγω, ακόμα και οι πιο σκοτεινοί από αυτούς, επιλέγονται με τούτα τα κριτήρια, τα χαρακτηριστικά τους αντλούν καύσιμη ύλη από όλα όσα έχω βιώσει. Όσο βέβαια γράφεις, όσο περισσότερο εντρυφείς στα μυστικά της γραφής, τόσο περισσότερο οι ήρωές σου μοιάζουν να απομακρύνονται από εσένα, να επαναστατούν, να ξεχωρίζουν και να σε ορίζουν. Είναι μια αλληλένδετη σχέση ετούτη εδώ. Κι εκείνοι ορίζονται από εμένα, αλλά κι εγώ νιώθω να έχω αλλοτριωθεί όλα αυτά τα χρόνια της συγγραφής από εκείνους, καθώς ωριμάζω γράφοντας για αυτούς.

 

Θα μπορούσατε να πείτε ότι κάποιο από τα βιβλία σας είναι το αγαπημένο σας;

Όλα τα βιβλία μου σηματοδοτούν και μια διαφορετική περίοδο της ζωής μου. Πέρα από το περιεχόμενο, το λαμπερό εξώφυλλο, τις φανταχτερές εκδηλώσεις, τις παρουσιάσεις και τη διαδρομή καθενός βιβλίου, κάθε ταξίδι με εκείνα σμίλεψε μέσα μου κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό. Η διαδικασία της γραφής σηματοδότησε και μια μεγάλη περίοδο αναζήτησης εντός μου, κοπιαστικής δουλειάς και παράλληλα και μια μοναδική πρόκληση που κλήθηκα να διαχειριστώ. Το πρώτο αποτέλεσε και την αφετηρία αυτής της πορείας, σημαντικό, με προσωπικά βιώματα, ιδιαίτερο. Το δεύτερο αποτελεί τον καρπό της αναγνώρισης του όποιο ταλέντου μου. Αν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο, αυτό που θα έλεγα πως πραγματικά με ωρίμασε στο γράψιμο και με έβαλε σε μια συγγραφική και ουσιαστική αφετηρία ήταν το τρίτο, ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ που αποτέλεσε το πρώτο μου ιστορικό μυθιστόρημα. Από κει και έπειτα, κάθε ένα κι ένα ακόμα κομμάτι αυτής της συγγραφικής αλυσίδας με ιδιαίτερο χρώμα και διάσταση.

 

Από όλη σας την πορεία υπάρχει κάποια στιγμή που ξεχωρίζετε;

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να κρατάς κάθε φορά το νέο βιβλίο σου στα χέρια σου. Έχω ζήσει αυτή τη μαγική στιγμή οκτώ φορές μέχρι τώρα, αδημονώ για την ένατη, τις 19 του Οκτώβρη, όπου θα κρατήσω στα χέρια μου και ΤΟ ΧΑΜΙΝΙ ΤΗΣ ΟΒΡΙΑΚΗΣ. Είναι ένα μαγικό ταξίδι όλο αυτό, από την πρώτη ιδέα, από την έρευνα και τη συλλογή στοιχείων και δεδομένων, από τις αμέτρητες ώρες πάλης χωρίς να έχεις γράψει μια γραμμή, από την οδύσσεια της συγγραφής μέχρι τη μάχη με τις λέξεις και την πλοκή, μέχρι το τελικό στάδιο της έκδοσης. Μέσα στη διαδρομή αυτή υπήρξαν φυσικά δύσκολες στιγμές, απογοητεύσεις, υπήρξαν όμως και μαγικές συγγραφικές εμπειρίες, όταν αναγνωρίζεται ο κόπος σου, όταν επιτέλους ξεκολλάς από ένα τέλμα που σε βασανίζει για μέρες ή εβδομάδες, όταν ξυπνάς μέσα στη νύχτα γιατί βρήκες επιτέλους λύση σε ένα αδιέξοδο που σε ταλαιπωρούσε, όταν διαβάζεις με ικανοποίηση σχόλια και κριτικές για τη δουλειά σου, όταν συναντάς ανθρώπους που έχουν εκτιμήσει το έργο σου.

 

Τι σας δίνει έμπνευση;

Ο συγγραφές πρέπει να έχει τα μάτια και τα αυτιά του ανοικτά, να αντλεί υλικό από κάθε τι που του εξάπτει τη φαντασία και το ενδιαφέρον. Κυρίως, με σαγηνεύουν οι ιστορίες του παρελθόντος, αυτά που δεν είναι ευρέως γνωστά και αναδύουν ένα υπέροχο άρωμα νοσταλγίας και μυστηρίου. Τέτοιου είδους ερεθίσματα ψάχνω για να εντάξω τους αναγνώστες μου σε ένα μοναδικό κάθε φορά ταξίδι στον χρόνο που θα τους μεταφέρει σε μια άλλη διάσταση πέρα και πάνω από την καθημερινότητα, αλλά με τεράστιες ομοιότητες με το ίδιο το σήμερα. Κάθε τέτοιο ερέθισμα είναι η πρόκληση που ψάχνω για να ξεκινήσω κι ένα νέο βιβλίο, ένα βιβλίο που θα ήθελα πρώτα από όλα εγώ ως αναγνώστης να χαθώ στις σελίδες του.

 

Πως πιστεύετε ένα βιβλίο κατακτά τον αναγνώστη; Υπάρχουν συστατικά επιτυχίας;

Από το πρώτο μου βιβλίο μέχρι το τελευταίο διατηρώ ένα συγκεκριμένο τρόπο που διαχειρίζομαι τις ιστορίες μου. Μικρά κεφάλαια που να μην είναι κουραστικά, ένα ρητό που συνοδεύει κάθε ένα από αυτά, ώστε να εντάξει τον αναγνώστη στο σκεπτικό του κάθε κεφαλαίου, αλλά κυρίως επιθυμώ να εφευρίσκω τρόπους, ώστε το αναμενόμενο να μετατρέπεται σε έκπληξη που θα τον αναγκάσει να μην σταματά να διαβάζει, να συνεχίζει με το επόμενο. Δεν υπάρχουν μυστικά συγγραφής, καθώς το κάθε βιβλίο εξαρτάται που και πως θα σε συναντήσει. Κυρίως όμως λειτουργώ ακολουθώντας το ένστικτό μου και πολλές φορές, για να μην σας πω τις περισσότερες, τα βιβλία γράφονται μόνα τους, εκείνα με οδηγούν και αλλάζουν όλα όσα είχε σχεδιάσει εξαρχής. Για εμένα, ένα βιβλίο κατακτά τον αναγνώστη όταν αδημονεί να διαβάσει το επόμενο κεφάλαιο, τρέφεται με τις σελίδες του, ξεχνιέται και επιθυμεί να ολοκληρώσει την ανάγνωσή του, μα καθώς φθάνει στην τελευταία σελίδα ένα αίσθημα πλήρωσης αλλά και νοσταλγίας για το ταξίδι της ανάγνωσης τον διακατέχει.

 

Εσείς έχετε αγαπημένο συγγραφέα ή αγαπημένο βιβλίο;

Η ανάγνωση αποτελούσε ανέκαθεν μια μαγική διαδικασία για εμένα. Θυμάμαι τον εαυτό μου, από παιδί να χάνομαι στις ιστορίες του Ιουλίου Βερν, του Αλέξανδρου Δουμά, του Καζαντζάκη και του Παπαδιαμάντη. Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Χένρυ Μίλλερ και αγαπημένο βιβλίο ο Κόμης του Μόντε Κρίστο.

 

Τι συμβουλή θα δίνατε σε έναν νέο συγγραφέα;

Να μην πτοηθεί από τίποτα. Να συνεχίσει να γράφει, να παλεύει με όλους και με όλα, ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό, κυρίως με αυτόν. Να είναι ο πιο δύσκολος κριτής της δουλειάς του. Να μην απογοητεύεται από τις απορρίψεις, από τις δυσκολίες, από τα εμπόδια που σίγουρα θα βρει στον δρόμο του. Η συγγραφή είναι ένα πανέμορφο ταξίδι ζωής, που μπορεί και να μην μετουσιωθεί ποτέ σε κάτι χειροπιαστό, αλλά σε ωριμάζει, σε προκαλεί και σε βοηθά να ανακαλύψεις τα ενδότερα του εαυτού σου. Αυτό είναι και το σημαντικότερο από όλα. Μέσα από τούτη τη διαδικασία να αντλείς δύναμη και να βρίσκεις διεξόδους που, πιστέψτε με, σε βελτιώνουν κυρίως ως άνθρωπο.

 

Σας ευχαριστούμε πολύ. Με εκτίμηση

Κατιάννα Πανουργιά (Ταξίδια Σκέψης)